Ochotnicza Straż Pozarna Myślenice Dolne Przedmieście - OCHOTNICZA STRAŻ POŻARNA MYŚLENICE DOLNE PRZEDMIEŚCIE

OSP Myślenice Dolne Przedmieście
Przejdź do treści

Ochotnicza Straż Pozarna Myślenice Dolne Przedmieście

O nas
Bardzo   duży wkład  w rozwój najpierw Dolnej Wsi a potem Dolnego-Przedmieścia   wniosła  Ochotnicza Straż Pożarna, powstała w roku 1887. Oryginał   dokumentu z  jej założenia znajduje się w Bibliotece Jagiellońskiej w   Krakowie. Jej  pierwszą siedziba był stary drewniany spichlerz, który   przetrwał do  naszych czasów i stoi obecnie przy ulicy Kazimierza   Wielkiego pod  numerem 103. Znajdowała się w nim szopa na sprzęt   przeciwpożarowy   oraz pomieszczenie ,w którym organizowano potańcówki.
W    roku 1891 zwrócono się do miejscowej szkoły o udostępnienie Sali na    zebrania strażackie, ale otrzymano odpowiedź odmowną. Zachowało się    unikalne zdjęcie z roku 1899 zrobione na tle południowej pierzei    myślenickiego Rynku po pożarze u Ignacego Gorączki. Tuż obok sikawki    ciągnionej przez konie do Franciszka Szlagi należące stoją następujący    umundurowani druhowie z Ochotniczej Straży Pożarnej na Dolnej Wsi:    Naczelnik Leonard Klebert,  jego Zastępca i zarazem Komendant I   Oddziału  Szymski Jan, Komendant II Oddziału Michał Poradzisz,  Komendant  III  Oddziału Franciszek Kulig, podoficer i zarazem wójt Jan  Batko,  podoficer  Andrzej Per, trębacz Michał Szymski oraz członkowie:   Franciszek Cichoń,  Jan Kudas, Józef Litwa, Jan Ścisłowicz, Franciszek   Hodurek, Józef  Kudas, Józef Kudas II, Jan Nalepa, Jędrzej Szlaga,   Ludwik Szklarz. Nie  zachowały się niestety dokumenty obrazujące   działalność dolnowiejskiej  straży u schyłku panowania w Galicji   Austriaków i początkach odrodzonego  państwa polskiego. Według  przekazów  ustnych czas ten upłynął na różnego  rodzaju akcjach  ratowniczych i  obronnych, na doskonaleniu wyszkolenia i  sprzętu oraz  staraniu o  przeniesieniu strażnicy do większych  pomieszczeń. Możliwość  taka  zaistniała po wybudowaniu na Dolnej Wsi  murowanej tym razem  szkoły w  roku 1916. Stara po wyprowadzeniu z niej  Marii Biedrawa już  po  zakończeniu I wojny światowej oddano strażakom w  użytkowanie.  Zrobili  oni co mogli, aby obiekt ten dostosować do swoich  celów. Nie  na wiele  się to jednak zdało, gdyż był on zbyt sędziwy w  latach i  nadawał się  tylko do rozbórki. Z inicjatywy Zarządu za  prezesury  Kazimierza Cyrka i  komendantury Franciszka Czernego po wielu   przygotowaniach poświęcono  kamień węgielny pod budowę nowej strażnicy,   która miał stanąć na  miejscu wyburzonej szkoły. Jego wmurowanie  bardzo  uroczyste i okazałe  nastąpiło w roku 1930 w stu lecie Powstania   Listopadowego. W zachowanym  z tego okresu dokumencie czytamy między   innymi: My Prezes, Wiceprezes,  Komendanci oraz Komitet budowy domu   Ochotniczej Straży Pożarnej na  Dolnym Przedmieściu w Myślenicach   województwo krakowskie, Wszem i wobec  i Potomny naszym wiadomym  czynimy,  że budynek ten powstanie z funduszy  uzyskanych w drodze  dobrowolnych  składek a szczególności dzięki  gorliwym staraniom  ówczesnego Prezydium i  chojnej ofiarności tutejszych  i okolicznych  Mieszkańców a przeznaczony  na strażnicę, służyć ma  zarazem jako Dom  Ludowy do użytku i zgromadzeń  wymienionych Towarzystwa  i jego  pokrewnym organizacjom- na wieczną  Chwałę Bożą i stały pożytek   Obecnych Obywateli oraz ich przyszłych  pokoleń. W okresie budowania   nowej , drewnianej strażnicy w Myślenicach  na Dolnym Przedmieściu   dożywotnim honorowym Prezesem tutejszej straży  był książe Kazimierz   Lubomirski a jego zastępcą Henryk Klebert. Prezesem  Franciszek   Ruczyński, Wiceprezesem  i zarazem Sekretarzem Kazimierz  Cyrek,   Naczelnikiem Franciszek Czerny, Zastępcą Naczelnika Walenty  Litwa,   Gospodarzem Wojciech Sekuła a członkami Zarządu: Jakób Opydo  Wojciech   Opydo, Józef Święch, Stanisław Mistarz. Strażacy czynni: Antoni   Czerny,  Franciszek Czerny, Franciszek Fąfara, Władysław Fąfara,   Franciszek  Hodurek, Władysław Gruchacz, Jan Kasprzycki, Filip Kudas,   Władysław  Kutrzeba, Franciszek Leśniak, Józef Litwa, Walenty Litwa,   Stanisław  Mistarz, Jakób Opydo, Józef Opydo, Wojciech Opydo, Jakób   Pietrzyk,  Wojciech Sekuła, Michał Szymski, Józef Wilk, Józef Wnęk,  Piotr  Wójcik,  Tomasz Wójtowicz i Joachim Wydra – razem 24 osoby.  Komitet  budowy:  Józef Święch Przewodniczący oraz Członkowie Kazimierz  Cyrek,  Józef  Cyrek, Jakób Opydo, Wojciech Sekuła, Joachim Wydra i  Franciszek  Fąfara.  Wznoszenie strażnicy trwało dosyć długo, gdyż  oddano ją do  użytku  dopiero w roku 1937.
Od razu    rozpoczęło się w niej intensywne życie strażackie, którym kierował    Komendant Jan Sroka oraz działalność kulturalna prowadzona przez    Mieczysława Bicza. Zachowało się z tego okresu zdjęcia na którym  oprócz   strażaków w mundurach i rogatywkach widać  także dziewczęta i  chłopców   ubranych w stroje regionalne. Wynika z tego dobitnie, że  tutejsza  straż  nie tylko ogniem w okresie międzywojennym się  zajmowała, ale   pielęgnowała również rodzime tradycje i obyczaje. Po  zajęciu Myślenic   przez Niemców w roku 1939 zaprzestano na parę  miesięcy statutowej   działalności, którą wznowiono w mocno okrojonym  zakresie w roku 1940.
Polegała   ona głównie na pełnieniu tzw.  wart pożarowych w siedzibie OSP  Myślenice  Śródmieście. Budynek dolno  wiejskiej strażnicy uległ poważnej   dewastacji w czasie walk frontowych  1945 roku i trzeba było   przeprowadzić w niej generalny remont  pomieszczeń. Stało się to w roku   1946 przy dużym zaangażowaniu samych  strażaków jak i społeczeństwa   Dolnego Przedmieścia. W tym samym mniej  więcej czasie zakupiono wóz   konny przystosowując go do celów  pożarniczych oraz pierwszą w dziejach   Jednostki mechaniczną motopompę  marki DKW o wydajności 800 l/min.   Odnowiły się przetrzebione II  wojną  światową szeregi strażackie. Szyto   nowe mundury i czapki, kupiono  hełmy, pasy i toporki. Kreślono i   realizowano ambitniejsze niż dawniej  zadania bojowe i społeczne.  Funkcję  Komendanta OSP Myślenice Dolne  Przedmieście pełnił nadal Jan  Sroka aż  do lat sześćdziesiątych. Po nim  nastał Stanisław Poradzisz a  od roku  1977 Tadeusz Góralik. Prezesem  do 1956 był Franciszek Sroka a  następnie  nie przerwanie Kazimierz  Nalepa. Mieli oni silne poparcie w  pozostałych  członkach Zarządu, jak  również szerokiej braci strażackiej,  nieustannie  podnosząc na wyższy  poziom swoje umiejętności bojowe i  dysponując coraz  bardziej  nowoczesnym sprzętem. Nieustannie remontowano  strażnicę a w  roku 1951  wybudowano przy niej wysoką wieżę służącą do  obserwacji,  ćwiczeń i  suszenia węży.
Dolnowiejska   strażnica po II wojnie światowej  była przez pewien czas punktem skupu   mleka i salą ćwiczeń w której  przyszłe pracownice myślenickiej Vistuli   uczyły się zawodu  krawieckiego. Główny jednak ciężar jej utrzymania   spoczywał przez cały  czas na barkach strażaków. Trzeba się więc było   starać nieustannie o  fundusze. Dla ich pozyskania organizowano między   innymi zbiórki  uliczne do puszek i chodzono po domach z kalendarzami.   Wśród  indywidualnych ofiarodawców pieniędzy na dolno wiejską straż   znaleźli  się również rodacy ze Stanów Zjednoczonych a zwłaszcza   działającego  tam Klubu Myślenickiego. Pierwszy sztandar ufundowano w   roku 1947 a  drugi 1984.
Duszą   organizowanych na strażnicy Jasełek i  przedstawień teatralnych była   Zofia Zawrzykraj. Zespoły muzyczne  prowadzili panowie: Ponurski i   Brzeziński. W grupach regionalnych i  ludowych tańczyli przez długie  lata  jako krakowiacy: Wilk Kazimiera,  Piwowarski Kazimierz, Sroka  Barbara,  Trzyński Władysław, Jawor Teresa,  Horabik Marian, Łapa  Stanisław, Kudas  Władysław a jako cyganie  Woźniak Anna, Szymski Michał,  Szymska Rozalia,  Kudas Władysław.
Straż   dolno wiejska  ustawicznie się unowocześniała. Do historii przeszły   konie Franciszka  Marca a zwłaszcza Jana Wilka uczulone na syrenę   alarmową. Zastąpiły je  po prostu konie mechaniczne. Coraz częściej   obsługiwali je ludzie  młodzi.
Jak  więc z powyższego wynika   mocno uspołecznione życie strażackie na  Dolnym Przedmieściu toczyło  się  na pełnych obrotach i mała drewniana  strażnica, która jak już   zaznaczono pełniła także inne funkcje zrobiła  się za ciasna. Nadszedł   czas, aby wybudować nową tym razem już murowaną  o odpowiedniej   kubaturze, zdolną zaspokoić na długie lata wzrastające z  każdym rokiem   aspiracje tutejszych strażaków. Starania o zrealizowanie  tych marzeń   trwały około 20 lat i zostały wreszcie urzeczywistnione w  roku1982   przyznaniem lokalizacji i wydaniem zezwolenia na budowę na  parceli tuż   obok starej drewnianej strażnicy. W lipcu 1982 roku  powołano komitet   budowy Domu Strażaka w Myślenicach na Dolnym  Przedmieściu w  następującym  składzie osobowym: Osiński Tomasz  przewodniczący, twórca  projektu  strażnicy, Łapa Edward zastępca, Nalepa  Stanisław  koordynator, Sawicki  Marian magazynier, Bobowski Czesław  skarbnik,  Pitak Irena ksiegowa.  Członkowie Prezydium Góralik Tadeusz,  Lech Jan,  Nalepa Kazimierz.  Członkowie komitetu budowy Szlachetka  Andrzej,  Mistarz Aleksandra, Wnęk  Maria, Kulig Marian, Hudaszek Józef,  Szymski  Józef, Szymski Stanisław,  Szymski Władysław, Szymski Alojzy,  Szlaga  Andrzej, Biedrawa Władysław,  Kudas Władysław, Szklarz Jan,  Łętocha  Jan, Wójtowicz Stanisław,  Leśniewski Antoni, Fąfara Ryszard,  Szklarz  Władysław, Ścibor Józef,  Mistarz Antoni, Maczałaba Teodor.  Budowa  ruszyła w sierpniu 1982 roku. W  tym czasie skład Zarządu   dolnowiejskiej  straży przedstawiał się  następująco: Nalepa Kazimierz   Prezes, Góralik Tadeusz Naczelnik, Lech  Jan Zastępca, Szlachetka    Andrzej Skarbnik, Mistarz Antoni Gospodarz  oraz członkowie Nalepa   Stanisław, Ścibor Józef, Szklarz Władysław i  Sawicki Marian. Komisja   Rewizyjna: Przewodnicząca Pitak Irena,  członkowie Maczałaba Teodor,   Sawicki Antoni.
Do  budowy Domu  Strażaka włączyli się  dosłownie wszyscy. Można bez przesady   powiedzieć, że takiego  entuzjazmu i wsparcia zarówno  w pieniądzach jak   i robociźnie w  historii Dolnego Przedmieścia jeszcze nie było. To taż   nic dziwnego,  że Dom Strażaka rósł po prostu w oczach a wykonywany przy   nim czyn  społeczny był nieustannie wspierany dotacjami władz lokalnych  i   wojewódzkich. Świadczyły również na jego budowę myślenickie zakłady    pracy. Po około trzech latach oddano do użytku część bojową opisywanej    inwestycji na specjalnej uroczystości w dniu 19 lipca1985 roku. Stara    drewniana strażnica została oczywiście w międzyczasie wyburzona.    Pozostała tylko po niej pamiątkowa kamienna tablica z roku 1930.    Dosłownie nazajutrz po zakończeniu I etapu rozpoczęto etap II, mając  na   celu wykończenie całości.
II  etap  trwał krócej  OSP na  Dolnym Przedmieściu w dniu 22 sierpnia 1987  roku  Honorowym Prezesem  tutejsze straży jest Nalepa Kazimierz. Prezesem  Lech  Jan, Naczelnikiem  Góralik Tadeusz, jego zastępcą Sawicki Marian,   Sekretarzem Wójcik  Andrzej, Skarbnikiem Szlachetka Andrzej, Gospodarzem   Ścibor Józef,  Gospodarzem części bojowej Murzyn Aleksander,  Kronikarzem  Talaga  Andrzej i Członkiem Sroka Tadeusz. Komisja Rewizyjna    Przewodniczący  Maczałaba Teodor, Członkowie Pitak Irena i Sawicki   Antoni.
Wykaz  członków  czynnych OSP  Myślenice Dolne Przedmieście: Mistarz Antoni,  Nalepa  Stanisław, Lech  Eugeniusz, Pustelnik Franciszek, Baran  Stanisław,  Szklarz Mieczysław,  Łapa Zbigniew, Leśniak Józef, Szlaga  Czesław,  Talaga Zbigniew, Chrapek  Kazimierz, Walas Stanisław, Rapacz  Andrzej,  Chrapek Tadeusz, Sawicki  Mieczysław, Żak Ludwik, Gądek Leon,  Opydo Jan,  Szlaga Krzysztof, Szlaga  Bogdan, Szlaga Wiesław, Szklarz  Ryszard,  Piwowarczyk Józef, Talaga  Sławomir, Żądło Zbigniew, Pustelnik   Eugeniusz, Pustelnik Antoni, Malina  Antoni, Żak Jan, Sroka Andrzej,   Sroka Marian, Nowak Stanisław, Cichoń  Jan, Szlachetka Piotr, Kępa   Kazimierz, Pasternak Grzegorz, Bieszczad  Jarosław, ppor.Tajduś Jan,   Szlachetka Andrzej, Szlachetka Andrzej  junior, Bała Kazimierz, Gądek   Eugeniusz, Kutrzeba Kazimierz, chor.  Ślusarczyk Andrzej, Cichoń Józef,   Ogrodny Krzysztof, Piwowarczyk  Mieczysław, Szlachetka Stanisław.   Członkowie honorowi: Lech Zofia,  Serafin Anna, Serafin Józef, Sroka   Franciszek i Mistarz Antoni.
Budowa nowej strażnicy „Domu Strażaka” w lipcu 1982 r. powołano
komitet budowy Domu Strażaka w następującym składzie osobowym:
Przewodniczący - Osiński Tomasz
Zastępca Prezesa - Łapa Edward
Koordynator - Nalepa Stanisław
Magazynier - Sawicki Marian
Skarbnik - Bobowski Czesław
Księgowa - Pitak Irena
Członkowie Prezydium - Nalepa Kazimierz i Góralik Tadeusz
Członkowie pozostali - Szlachetka Andrzej, Mistarz Aleksandra, Wnęk Maria,
Kulig Marian, Hudaszek Józef, Szymski Józef, Szymski Stanisław, Szymski
Władysław, Szymski Alojzy, Szlaga Andrzej, Biedrawa Władysław, Kudas
Władysław, Szklarz Jan, Łętocha Jan, Wójtowicz Stanisław, Leśniewski Antoni,
Fąfara Ryszard, Szklarz Władysław, Scibor Józef, Mistarz Antoni, Maczałaba
Teodor.
Zaprojektowania inwestycji podjął się Osiński Tomasz. Budowa zlokalizowana
została na parceli stanowiącej własność OSP i częściowo na parceli, która
została odebrana OSP przez Urząd pod budowę masarni. Rozpoczęto sprzedaż
cegiełek na rzecz budowy, która wykazała wyjątkową ofiarność mieszkańców
dzielnicy. W sierpniu 1982 rozpoczęto prace budowlane bez zezwolenia, ale
przy milczącej akceptacji władz miasta. Ówczesne władze miasta to: Naczelnik
MiG mgr. Władysław Majcherski, z-ca mgr. Kazimierz Kosek i sekretarz mgr.
Ludwik Starzak. Uzyskanie pozwolenia na budowę przeciągało się, a roboty
intensywnie trwały. Trwały przepychanki z zarządem woj. OSP, który od
początku był nieprzychylnie nastawiony do tej inwestycji. Wreszcie w Sylwestra
1982 r. po 3 godzinach analizowania i rozmowach otrzymałem wymaganą do
uzyskania do zezwolenia zgodę Komendy Wojewódzkiej, przyjechałem do
Myślenic do UMiG i zezwolenie stało się faktem (wspomnienia Edwarda Łapy).
A od sierpnia 1982r. do grudnia 1982r, wybudowano przyziemie budynku. Chcę
przypomnieć, że wszystko to działo się w „stanie wojennym” gdzie posiedzenie
zarządu traktowano były jako nielegalne zgromadzenia nie mówiąc o
odpowiedzialności za budowę obiektu bez pozwolenia i zbiórki pieniężne.
Chciałem podkreślić zasługi pracownika Urzędu Ubezpieczeń Społecznych
Kazimierza Cyrka, dyrektora tej placówki inż. Zdzisława Grabowskiego oraz
dyrektora Wojewódzkiego Zakładu Ubezpieczeń w Krakowie mgr. Zdzisława
Nowaka, którzy zabezpieczali potrzebne środki pieniężne w początkowym
etapie budowy. Tempo robót poprzez zaangażowanie mieszkańców było
oszałamiające. Po około trzech latach oddano do użytku część bojową wraz z
parterem budynku. Zakończenie I etapu świętowano na uroczystości
19.07.1985r. II etap przekazano na uroczystości 100-lecia powstania jednostki
22.08.1987r. Obiekt kosztował 62 mil. Zł. Z czego ponad połowa to wartość
czynu społecznego. Kubatura budynku o wspomnianej architekturze to 6096m3.
Przekazanie części bojowej budowanej strażnicy odbyło się 19.07.1985r.



Przykłady    dokumentacji czynu społecznego przy budowie strażnicy prowadzona przez    druha Sawickiego Mariana do czasu przekazania Komitetowi Budowy    udostępmił druh Sawicki Marian
Wróć do spisu treści